สามชะตา

ผืนผ้าใบนี้ทาสีด้วยน้ำมันที่มีขนาดเกินพอ (200 x 212 ซม.) ถูกเก็บรักษาไว้ใน National Gallery of Ancient Art of the Palacio Barberini of โรม. และเป็นภาพวาดที่นักวิชาการไม่เห็นด้วยกับการประพันธ์ สำหรับบางคน มันเป็นผลงานของ Giovanni Antonio Bazzi หรือที่รู้จักในชื่อ Il Sodoma (1477 – 1549) แม้ว่านักประวัติศาสตร์บางคนจะถือว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของเขา ในขณะที่นักวิจารณ์คนอื่น ๆ จะเป็นการสร้าง Marco Bigio จิตรกรชาวซีนีสจากครึ่งแรกของศตวรรษที่ 16 และยังมีนักประวัติศาสตร์อีกหลายคนที่แนะนำจริงๆ ว่ามันเป็นงานเขียนร่วมกัน เพราะพวกเขาแยกความแตกต่างระหว่างมือทั้งสองข้างในการดำเนินการ

ชะตากรรมทั้งสาม

ตัวละครเอกของภาพนี้คือผู้หญิงเปลือยสามคนที่สามารถเห็นได้เบื้องหน้า พวกเขาคือ Fates ซึ่งในตำนานลาตินเป็นตัวตนของโชคชะตา โชคชะตามักจะดราม่าเสมอเพราะมันนำไปสู่ความตาย บางครั้งพวกมันยังถูกวาดเป็นเครื่องปั่นด้ายในอุปมาของการทอด้ายแห่งชีวิต

ในอีกแง่หนึ่งที่นี่เพียงแค่ยืนและเปลือยเปล่าพร้อมกับอักขระเชิงเปรียบเทียบที่ไม่มีที่สิ้นสุด ตัวอย่างเช่น ที่เท้าของเขามีเด็กหรือคิวปิดหลายคน บางคนกำลังเล่นธนูเพื่อพาดพิงถึงคิวปิดและความรัก และคนอื่นๆ กำลังค้นหาเหรียญบนพื้น เหรียญบางเหรียญที่ระลึกถึงผู้มีชื่อเสียงเช่นกันมีเสร็จสิ้นโดยหายไปเช่นCésarหรือ Lucrecia

มันไม่ได้เป็นเพียงการอ้างอิงถึงความชั่วคราวของชีวิต มีชายเคราแก่ที่จะเป็นตัวแทนของเวลา หรือคุณสามารถเห็นหัวโครงกระดูกติดอาวุธด้วยเคียวขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์สำคัญของความตาย

นอกจากนี้ยังมีหงส์คู่หนึ่งซึ่งเป็นสัตว์ที่รวบรวมความงามที่งดงามที่สุด เช่นเดียวกับที่มีสิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์อื่น ๆ และแม้แต่ตัวละครที่เป็นเหมือนแม่น้ำที่ล้อมรอบด้วยพืชน้ำ บ่งบอกถึงกระแสชีวิตที่ไม่หยุดยั้ง

มีสิ่งมีชีวิตที่เป็นสัญลักษณ์มากขึ้นในภาพวาดที่มีรสนิยมมากจากศตวรรษที่ 16 ดังนั้นชอบเปรียบเทียบที่ได้รับแรงบันดาลใจจากคลาสสิก ภาพวาดที่เดิมเป็นของเคานต์ปิเอรีแห่งเมือง เซียนา อย่างไรก็ตาม ประวัติส่วนใหญ่ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด อันที่จริง งานนี้ไม่เห็นแสงสว่างอีกครั้งและเผยแพร่สู่สาธารณะจนกระทั่งปี 1933 เมื่อมันถูกซื้อโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรมของเบนิโต มุสโสลินีเผด็จการฟาสซิสต์ที่ตลาดของเก่า และหลังจากนั้นก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของคอลเล็กชั่นศิลปะโบราณแห่งชาติของอิตาลี