ม้าแห่งซานมาร์คอส

มหาวิหารเซนต์มาร์กในเวนิสเป็นหนึ่งในอนุสรณ์สถานไบแซนไทน์ที่พบได้มากที่สุดนอก Byzantium นั่นคือวันนี้ Istanbulและ เมืองเก่าของ คอนสแตนติโนเปิล เป็นวัดที่ได้รับการออกแบบโดยสถาปนิกจากเมืองนั้นจริงๆ ในศตวรรษที่ 11 และได้รวมเอากระเบื้องโมเสคสไตล์นั้นเข้าไว้ด้วยกัน

ม้าลายเซนต์มาร์คดั้งเดิม

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันถูกสร้างขึ้น มหาวิหารยังไม่หยุดตกแต่งด้วยองค์ประกอบเพิ่มเติมที่พ่อค้าชาวเวนิสนำมาหรือบริจาคโดย dux แห่งเวนิส ซึ่งหลังจากนั้นเขาก็เป็นเจ้าของ วัดในขณะที่เขาใช้เป็นโบสถ์ส่วนตัว

ในบรรดาสิ่งเหล่านั้นที่เพิ่มเข้ามา ในศตวรรษที่สิบสาม สมบัติที่แท้จริงมาถึง และอยากรู้อยากเห็นจากกรุงคอนสแตนติโนเปิลด้วย เรากำลังพูดถึง Caballos de San Marcos และในขณะนั้นด้วยผลของ IV Crusade กลุ่มประติมากรรมที่น่าประหลาดใจอีกกลุ่มหนึ่ง เช่น Tetrachs ก็มาถึงมหาวิหารเช่นกัน

วันนี้ ประติมากรรมม้าแห่งเซนต์มาร์ก ถูกเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ภายในมหาวิหารด้วยเหตุผลด้านการอนุรักษ์ แม้ว่าภายนอกจะมีแบบจำลองบางส่วนอยู่ในตำแหน่งเริ่มต้น แต่ในที่ที่เรียกว่า Loggia dei cavalli ที่ลอยขึ้นเหนือจัตุรัส และที่ซึ่งเป็นสถานที่โปรดสำหรับการกล่าวสุนทรพจน์หรือสำหรับ doge will ให้ความบันเทิงแก่ผู้มาเยือนของเขาโด่งดังที่สุด

ม้าจำลองเซนต์มาร์ค

ม้าสี่ตัวนี้แต่เดิมจะเป็นกลุ่มประติมากรรมที่ใหญ่กว่า เนื่องจากมีรถม้าอยู่ด้านหลัง เป็นประติมากรรมที่ทำโดย ศิลปินชาวกรีก จากยุคหลังคลาสสิกราวศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล และยังมีนักประวัติศาสตร์ที่คิดว่า สร้างขึ้นได้ Lysippus เองผู้แต่งผลงานที่มีชื่อเสียงเช่น Apoxyomenos หรือ Farnese Hercules

ความจริงก็คืองานนี้จะพบได้ในฮิปโปโดรมแห่งคอนสแตนติโนเปิล และเมื่อพวกครูเซดมาถึงที่นั่นในศตวรรษที่ 13 พวกเขานำรูปปั้นนี้ (ท่ามกลางสมบัติอื่น ๆ มากมาย) ไปเป็นสมบัติและนำไปบริจาคให้กับมหาวิหาร, ถูกวางไว้บนด้านหน้า, เหนือระเบียง

แต่นี่ไม่ใช่การขี่ครั้งสุดท้ายสำหรับม้าจำลองทองแดงทองเหล่านี้ ไม่นานหลังจากนั้น ผู้พิชิตอีกคนหนึ่งมาที่เวนิส เรากำลังพูดถึง นโปเลียน ที่ทำงานรื้อถอนและย้ายไปปารีส บางอย่างคล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับรถม้าที่สวมมงกุฎประตูเมืองบรันเดนบูร์กในเบอร์ลิน ซึ่ง Bonaparte ร้องขอให้ส่งคืนภายหลังหลังจากการล่มสลายจากพระหรรษทานของจักรพรรดิ

เรื่องเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับม้าแห่งซานมาร์กอสซึ่งกลับมายังเมืองแห่งคลองด้วย และวันนี้เราสามารถเห็นพวกเขาซ้ำกัน ทั้งสำเนาภายนอกและต้นฉบับจากปี 1980 ในพิพิธภัณฑ์ภายในวัด