ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 สุนทรียศาสตร์ที่กล้าหาญได้ครอบงำวงการศิลปะของยุโรป ด้วยแนวคิดนี้เอง จึงมีการนำเสนอสุนทรียภาพรูปแบบใหม่ โดยที่ตัวเอกไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าขุนนางที่ร่วมแสดงในฉากต่างๆ บ่อยครั้งด้วยความรัก ซึ่งพวกเขา มาตรฐานการครองชีพ. ภาพวาดนั้นเป็นเพียงภาพสะท้อนของสังคม - หรืออย่างน้อยก็เป็นส่วนหนึ่งของมัน - ที่สะท้อนอยู่ในแปรงของศิลปินในขณะนั้น
ในแง่นี้เราต้องเน้น Fragonard ให้เป็นหนึ่งในจิตรกรที่รู้วิธีจับภาพอุดมคติทางศิลปะของ Rococo ดีที่สุด Jean Honoré Fragonard (1732 – 1860) เป็นหนึ่งในจิตรกรที่ทรงคุณค่าที่สุดของ Ancien Régime เขาได้รับชื่อเสียงอย่างมากและผลงานศิลปะของเขามีมากมาย สร้างผืนผ้าใบมากกว่าห้าร้อยภาพ ผ่านการฝึกฝนในเวิร์คช็อปของจิตรกรผู้ยิ่งใหญ่ เช่น Chardin และ Boucher ในเวลาต่อมา เขาได้รับทุนการศึกษาไปศึกษาที่กรุงโรม ซึ่งเป็นงานสำคัญในอาชีพการงานของเขาที่ทำให้เขาสามารถเรียนจิตรกรคลาสสิกได้
เมื่อปลายศตวรรษที่ 18 โดยเฉพาะราวปี พ.ศ. 2333 ศิลปินเริ่มขั้นตอนสุดท้ายของการผลิตซึ่งรูปแบบของเขาถูกกำหนดไว้อย่างสมบูรณ์แล้วและเขาได้บรรลุวุฒิภาวะทางศิลปะแล้ว อย่างแม่นยำในขั้นตอนนี้เป็นของงานที่เราวิเคราะห์ที่นี่ในวันนี้และมีชื่อเล่นของ Stolen Kiss เป็นภาพสีน้ำมันบนผ้าใบในรูปแบบแนวนอนที่มีความกว้างประมาณห้าสิบห้าเซนติเมตรและสูงสี่สิบห้าและบนปัจจุบันจัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์อาศรม
ฉากเกิดขึ้นในพื้นที่ภายใน โดยเฉพาะในตู้ที่เป็นห้องนั่งเล่นขนาดเล็กที่พบในพระราชวัง สะดวกสบายและใกล้ชิดกว่าห้องโถงใหญ่ ในเบื้องหน้า เราจะเห็นได้ว่าจู่ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็แอบมองผ่านประตูเพื่อขโมยจูบจากผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูผิดหวังกับเสียงระเบิดของแฟนเธอ ศิลปินสามารถจับภาพทั้งความหุนหันพลันแล่นของเด็กชายและใบหน้าที่ประหลาดใจของหญิงสาวได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทักษะในการจับผ้าโดยเฉพาะในชุดของหญิงสาวก็สมควรได้รับการกล่าวถึงเป็นพิเศษเช่นกัน แวววาวของชุด เป็นเรื่องปกติของเวลานั้นและจิตรกรมักใช้ความเจ็บปวดเพื่อพรรณนาเสื้อผ้าเป็นภาพสะท้อนของสถานะของตัวเอก
ในพื้นหลังและจบฉากปรากฏขึ้น ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งอาจจะแก่กว่าพระเอกนิดหน่อย ที่มัวแต่คุยยุ่งๆ และลืมไปว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องถัดไป.
