ภาพเหมือนเป็นหนึ่งในประเภทที่ศิลปินพัฒนาขึ้นมามากที่สุดตลอดกาลและทุกสไตล์ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงศิลปะร่วมสมัย ศิลปินแทบทุกคนล้วนแต่สร้างภาพเหมือนตลอดอาชีพการงานของพวกเขา บางทีภาพเหมือนจริง ซึ่งได้รับการจัดหมวดหมู่โดยผู้เชี่ยวชาญเป็นอย่างดี ไม่ใช่แค่ภาพวาดที่เป็นตัวแทนของแบบจำลองทางร่างกายเท่านั้น แต่จิตรกรยังรู้จักวิธีการแสดงแง่มุมทางจิตวิทยาของนางแบบอีกด้วย ซึ่งทำให้แต่ละคนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ในแง่นี้ งานที่เรากำลังวิเคราะห์ที่นี่แสดงถึงมิติใหม่ The Forbidden Reproduction of Magritte ย้ายออกจากภาพเหมือนแบบดั้งเดิม ปฏิเสธส่วนที่สำคัญที่สุดของมัน ใบหน้า. René François Ghislain Magritte เกิดในปี 2441 และเสียชีวิตในกรุงบรัสเซลส์ในปี 2510; เขาได้รับการพิจารณาให้เป็นหนึ่งในตัวแทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดด้านสุนทรียศาสตร์แบบเซอร์เรียลลิสต์ แต่ศิลปินก็สามารถมอบผืนผ้าใบของเขาด้วยสไตล์ที่เฉพาะเจาะจงมาก ๆ ด้วยแนวคิดที่เข้มข้นมากที่ทำให้ผู้ชมไตร่ตรองในขณะที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับพารามิเตอร์ของศิลปะและมากกว่าแบบดั้งเดิม ตรรกะ
ครั้งนี้เราต้องเผชิญกับสีน้ำมันบนผ้าใบในรูปแบบแนวตั้งและขนาดเล็ก – สูงเพียงแปดสิบสองเซนติเมตรและกว้างเพียงหกสิบห้าเซนติเมตร – งานนี้จัดแสดงที่ Boijmans Van Rotterdam Beuningen บนผืนผ้าใบเราพบชายคนหนึ่งซึ่งเราเดาหรือเชื่อว่าเป็นชายวัยกลางคนเนื่องจากสีผิวของเขา ปรากฏอยู่ในชุดสูทและดูแลเป็นอย่างดี โดยผมของเขาเป็นสไลไปข้างหลัง ตัวแบบดูเหมือนกำลังมองตัวเองในกระจก แต่ กระจกไม่ทำให้เราประหลาดใจของผู้ดู แต่เรากลับพบว่าเขากลับมา ห้ามทำซ้ำ
เมื่อเรามองดูผ้าใบอย่างใกล้ชิด เราจะเห็นได้ว่าหนังสือปรากฏบนหิ้งข้างชายคนนั้นได้อย่างไร โดยภาพสะท้อนกลับกลับด้าน ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งถึงความเป็นไปไม่ได้ที่ภาพสะท้อนของมนุษย์นั้นจะเกิดขึ้น ณ จุดนี้ เราสามารถชี้ให้เห็นว่าศิลปิน ได้รับอิทธิพลจากเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ ที่ยุโรปจมอยู่ใต้น้ำ (การเพิ่มขึ้นของเผด็จการและสงครามโลกครั้งที่สอง) ปฏิเสธภาพของมนุษย์ในความโปรดปราน ของการรวมกลุ่ม เสียงร้องโหยหวนที่ผู้ชายคนนี้อาจเป็นใครก็ได้
ความสามารถทางศิลปะของ Magritte มีบทบาทสองประการด้วยการนำเสนองานที่สวยงามและเป็นทางการให้กับเรา ด้วยแสงที่มาจากการโฟกัสภายนอก มุมมองที่ประสบความสำเร็จ…ในขณะที่รวมเข้ากับภาพเหนือจริงของภาพที่เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาทำ หลบหนีจากเมทริกซ์ตรรกะใดๆ
