ผ้าใบนี้วาดด้วยเทคนิคน้ำมันโดยศิลปินชาวสเปน Eugenio Lucas Velázquez ประมาณปี 1860 และปัจจุบันถูกเก็บไว้ใน Museum del Prado ในมาดริด ซึ่งสร้างชุดผลงานที่ได้รับแรงบันดาลใจจากธีมเดียวกันและมีชื่อว่า Condemned by the Inquisition และ Condemned by the Inquisition ซึ่งเขาเสนอรูปแบบต่างๆ เกี่ยวกับการพิจารณาคดีที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งได้ดำเนินการในสเปนในเรื่องของศาสนา
ถูกตัดสินลงโทษโดยการสอบสวนของยูจีนิโอ ลูคัส
สำหรับภาพเหล่านี้ อิทธิพลของผลงานของ Goya นั้นชัดเจนมาก โดยเฉพาะภาพวาดสีดำของเขา เนื่องจากความจริงก็คือ Goya ตระหนักถึงการตัดสินที่น่าสยดสยองเหล่านี้ที่เขาสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สอบสวนในขณะที่ลูคัสไม่ได้ทำเพราะสถาบันนี้ถูกยกเลิกในปี พ.ศ. 2355
Eugenio Lucas (1824 – 1870) เป็นตัวละครต้นแบบ Romanticism และไม่เพียงเพราะในช่วงเวลานั้น เกิดขึ้นจริง แต่ยังรวมถึงจิตวิญญาณและวิถีการมองเห็นของเขาด้วย ตัวอย่างเช่น เขาเดินทางหลายครั้งและเดินทางไปโมร็อกโกตามปกติสำหรับศิลปินโรแมนติกหลายคนและชอบพวกเขา ตัวอย่างเช่น Delacroix ที่นั่นเขาอุทิศตนเพื่อวาดภาพฉากแปลกใหม่ ต่อมาอีกครั้งในสเปน เขาได้ประกาศตนเป็นสาธารณรัฐและนักปฏิวัติ
ในนั้นคุณจะเห็นความโรแมนติกที่เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ที่มีชีวิตอยู่ สเปน ดังนั้น E ลูคัส ไม่ใช่แค่โรแมนติกเพราะสไตล์ภาพหรือรสนิยมของเขา
การอ้างอิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาอย่างไม่ต้องสงสัยคืองานของ Francisco de Goya และเช่นเดียวกับเขา เขาวิจารณ์คริสตจักรอย่างมากและความเชื่อโชคลางที่เกี่ยวกับเรื่องศาสนา และอย่างมีสไตล์ การศึกษางานของ Goya ช่วยให้เขาปลดปล่อยตัวเองจากรูปแบบการเรียนที่มากขึ้น และบรรลุถึงวิธีการวาดภาพโดยใช้การแปรงพู่กันแบบฟรีๆ และการใช้สีแบบส่วนตัวมาก
แต่ผลงานของเขาไม่ได้เป็นเพียงงานลอกเลียนแบบหรือลอกเลียนแบบภาพวาดของโกย่า แม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่เขาสร้างมันขึ้นมาด้วยก็ตาม ในความเป็นจริง เขาใช้ประโยชน์จากรูปแบบและเส้นทางที่เปิดขึ้นโดยจิตรกรชาวอารากอน แต่แน่นอนว่าสอดคล้องกับสไตล์และจิตวิญญาณที่โรแมนติกมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งสีมีความสำคัญมาก และความจริงก็คือเมื่อต้องรับมือกับบางประเด็น ในขณะที่โกยาดูเหมือนกับเราในฐานะศิลปินที่มีความมุ่งมั่นและวิจารณ์มากกว่า ในกรณีของยูจีนิโอ ลูคัส เบลาซเกซ ตัวละครของเขามีความใกล้ชิดกับภาพที่งดงามและการแสดงละครมากขึ้น
ตัวอย่างที่ดีคือผืนผ้าใบนี้ซึ่งมีการแสดงละครจริงโดยมีหญิงที่ถูกสาปแช่งแห่บนหลังลาและมีหมวกคลุมศีรษะและไม้กางเขนบนหน้าอกซึ่งทนได้ เธอเดินท่ามกลางผู้คนซึ่งดูเหมือนจะเข้าร่วมการแสดงตามท้องถนน
